نطق میان‌دستور محمدرضا بادامچی
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
با سلام به ملت بزرگ ایران و نمایندگان مردم
همکاران محترم! این روزها اقتصاد ایران در شرایط نامناسبی قرار گرفته است. در حوزه کسب‌وکار آمارها نگران‌کننده است. آمار اشتغال در پایان شهریورماه، کاهش شدیدی نسبت به یک‌سال گذشته داشته است. در این مدت تنها ۱۵۸ هزار شغل ایجاد شده است. در حالی که این نسبت در شش فصل گذشته، حاکی از تولید بیش از ۷۰۰ هزار شغل بوده که بعد از برنامه اقدام مشترک با دول صنعتی و بهبود سیاست‌های خارجی و کاهش مخاصمات جهانی علیه کشورمان، در حال افزایش هم بود.
اما اکنون پدیده‌هایی مانند نوسانات شدید و نامتعارف ارزی، افزایش حداقل سه‌برابری قیمت مواد اولیه، عدم تامین نقدینگی و احساس ناامنی بازیگران در حوزه کار و تولید، حکایت از رشد تورم تولیدکننده به میزان بیش از ۸۸ درصد نسبت به آبانماه سال گذشته دارد. سایر حوزه‌ها از جمله حمل‌ونقل نیز کم‌وبیش به همین‌ترتیب از رشد تورمی برخوردار هستند و سرمایه‌گذاران، کارآفرینان و به‌ویژه کارگران حال خوشی ندارند. خط فقر و نداری در اقشار مختلف جامعه خصوصا کارگران زحمتکش در حال گسترش است.
از ابتدای سال ۹۷، تا اواخر مرداد بیش از چهل درصد نیروهای بخش خصوصی، تعدیل و بیکار شده‌اند. از ۱۳۵۰ بنگاه اقتصادی که با مشکلات شدید تورمی روبرو هستند، ۱۱۲۰ واحد در بخش خصوصی، ۱۲۰ واحد تعاونی و ۱۱۰ واحد در اختیار بنگاه‌های دولتی و سایر نهادها هستند. گزارش های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در خصوص کسانی که شغل خود را از دست داده‌اند، نشان از پریشانی و کاهش فعالیت بنگاه‌های تولیدی و تجاری بخش خصوصی دارد.
عزیزان!
مردم ما استحقاق زندگی مادی و معنوی بهتر از شرایط فعلی را دارند. مردمی که اهل ایثار، فداکاری و گذشت بوده و سزاوار اینهمه سختی نیستند.
ما برای حفظ مردم و کشور، باید منشاء فسادهای کلان را شناسایی کنیم. یکی از مصادر اصلی فسادهای کلان، واگذاری صادرات به فرایندی فسادخیز است. اگر باز هم مانند سال‌های گذشته، منابع خود اعم از نفت و پتروشیمی را از مبادی غیررسمی و قاچاق عرضه کرده و کالا وارد کشور کنیم، فساد را گسترش خواهیم داد. نوکیسه‌ها و فرصت‌طلبان، فقر بیشتری را به مردم تحمیل خواهند کرد و باز هم امثال خاوری‌ها و بابک‌زنجانی‌ها از دل این رویکرد بیرون خواهند آمد. چرا ما از خواب غفلت بیدار نمی‌شویم؟ آیندگان نسبت به مدیریت ما چه قضاوتی خواهند داشت؟
انقلاب شکوهمند ایران تقریبا همزمان با شروع اصلاحات در کشور چین، به بار نشست. آن‌هم با شعار حمایت از مستضعفان و اتحاد و وفاق با مسلمانان جهان برای غلبه بر استکبار و ظلم جهانی؛ اما چگونه است که امروز تولید ناخالص ملی در کشور چین ۸۰ برابر رشد داشته و بنگاه‌های خصوصی فرصت و اختیار فعالیت اقتصادی زیادی در این کشور دارند. در این چهل سال، 2 تریلیون دلار سرمایه خارجی وارد چین شده است. اما ما چه کرده ایم؟ بیایید عملکرد خود را قضاوت کنیم، کارنامه چهل ساله اقتصادی ما چگونه بوده است؟ ما را چه شده که این همه پیشرفت دیگران، حتی آن‌هایی را که تا چند وقت پیش کشورشان شوره‌زاری بیش نبود، نمی بینیم؟ و از عقب‌ماندگی‌های کشور و مردم خود شرمنده نمی‌شویم. از غم جوانان بیکار و زنان سرپرست خانوار گرفته تا مصیبت کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌ها و درد کودکان بی‌پناه و هزار رنج بزرگ ایرانی‌ها، شرمسار نیستیم. مردم در آتش بی‌تدبیری ما می‌سوزند و "ما همچنان در آرزوی پیشرفت کشور هستیم."
منشاء فسادهای کلان را شناسایی کنیم.
دیپلماسی اقتصادی را برای جذب بازار پانصد میلیون نفری منطقه فعال کنیم.
امروز باید به مسائل اقتصادی بیش از همیشه اهمیت داده، به تشتت و تفرقه پایان دهیم و برای "ساز و کار موجود" که "هیچ سرمایه‌گذار خارجی وارد کشور نمی‌شود"، تدبیری بیاندیشیم. درست است که بسیاری از مشکلات کشور نسخه داخلی دارد، اما تحول در سیاست خارجی و تعامل فزاینده با همسایگان نیز زمینه مساعدی برای توسعه دادوستد، بویژه در شرایط کنونی است.
ما در پیرامون کشورمان بیش از پانصد میلیون جمعیت داریم که باید طرق دوستی و روابط اقتصادی را جایگزین اختلاف‌ها کنیم و نگذاریم ماجراجویی‌های دشمنان ایران بر روابط ما با همسایگان تاثیر بگذارد. باید برای جذب سرمایه‌های آنان و به دست آوردن بازار بکر پانصد میلیونی همسایگان، در ترسیم سیاست‌های صلح‌طلبانه بکوشیم و از این راه، هزاران شغل پایدار ایجاد کنیم.
کاری نکنیم که علاقمندان این مرز و بوم، به سمت گردنکشان ضد بشریت هدایت شوند. یادمان نرود که آرمان ما رسیدن به وحدت جهان اسلام بود. این آرمان انقلابی افزون بر اینکه مقوله‌ای فرهنگی است، به‌صورت مستقیم با معیشت ما گره خورده است. می‌توان تنها با اتکای عملی و واقعگرایانه به این آرمان انقلابی، روی خط دیپلماسی وحدت، از یک سو بازار نیم میلیاردی را به دست آورده و هزاران شغل ایجاد کنیم و از سوی دیگر از خشونت و تهدیدهای متنوع امنیتی در جهان اسلام بکاهیم.
از دستگاه دیپلماسی و در رأس آن آقای دکتر ظریف می‌خواهم، استراتژی عملیاتی مشخصی را برای گسترش دیپلماسی اقتصادی در منطقه طراحی کنند و با کمک گرفتن از کارشناسان دلسوز و کاربلد، نقشه راه نفوذ دیپلماتیک و اقتصادی به بازار کشورهای همسایه را ارائه کنند. دستگاه دیپلماسی باید با اتکا به آرمان وحدت، بتواند مسیر را برای اصحاب اقتصاد هموار کند. برای نیل به این هدف، بایستی وزارت اقتصاد، صنعت و تعاون نیز به میدان بیایند و همراهی نمایند. اگر ادعای دغدغه اشتغال جوانان و گشایش اقتصادی دارید، این بازار بکر پیش روی شما است. تنها کافی است، چشم‌های خود را بشوییم و نگرش‌مان را به جهان و به‌خصوص به همسایگان عوض کنیم.
از همکاران محترم و مسئولان کشور تقاضا دارم با اتکا به خرد جمعی و با همراهی مردم، اقتدار کشور را افزایش دهیم تا با آگاهیبخشی از تنگناهای پیش رو، با موفقیت و سرافرازی از این پیچ تاریخی عبور کنیم.
و السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته